Jeżów Sudecki należy do najstarszych osad położonych w okolicach Jeleniej Góry. Wieś położona jest w odległości 7 km w kierunku płn. – zach. Od Jeleniej Góry, przy drodze do Lwówka Śląskiego. Istnienie wsi zostało źródłowo udokumentowane już w 1299 roku. W tym roku książę Bolko I wydaje nakaz, aby mieszkańcy wsi przerabiali swoje zboże w Nowym Młynie „Hausberge” pod Jelenią Górą. Z połowy XIV wieku pochodzi informacja o sprowadzeniu przez księcia Bolko II górników z Saksonii. W roku 1506 całą wieś ...
Jeżów Sudecki należy do najstarszych osad położonych w okolicach Jeleniej Góry. Wieś położona jest w odległości 7 km w kierunku płn. – zach. Od Jeleniej Góry, przy drodze do Lwówka Śląskiego. Istnienie wsi zostało źródłowo udokumentowane już w 1299 roku. W tym roku książę Bolko I wydaje nakaz, aby mieszkańcy wsi przerabiali swoje zboże w Nowym Młynie „Hausberge” pod Jelenią Górą. Z połowy XIV wieku pochodzi informacja o sprowadzeniu przez księcia Bolko II górników z Saksonii. W roku 1506 całą wieś zakupuje rada miejska Jeleniej Góry. Mniej więcej w tym czasie zostają odkryte w okolicach wsi złoża rud srebra i złota i z tego powodu wzrosło zainteresowanie osadą. Rada miejska nie angażowała jednak w działalność wydobywczą własnych środków, lecz wydzierżawiła teren wyspecjalizowanym górnikom z Saksonii. Sprowadzeni robotnicy zostali przyjęci przez miejscową ludność niechętnie. Odnotowane są liczne zatargi i niszczenie szybów górniczych. Być może to zmusiło radę miejską Jeleniej Góry do wybudowania na terenie wsi sześciu gospód przeznaczonych dla sprowadzonych górników, zwanych wtedy gwarkami. Najprawdopodobniej jedną z takich gospod był „dom gwarków”, na co wskazuje zachowana data 1601 r. i jego usytuowanie w pobliżu szybów górniczych. Przypuszczalnie obiekt pełnił funkcję karczmy do momentu upadku górnictwa, co nastąpiło po wojnie trzydziestoletniej. Następnie karczma pełniła funkcję stodoły i budynku gospodarczego dla powstałego na posesji w XVIII wieku nowego budynku mieszkalnego. Budynek wznosi się na wysokiej, kamiennej podmurówce, dwukondygnacyjny, na rzucie prostokąta, jednotraktowy, o konstrukcji słupowej, nakryty dachem gontowym, dwuspadowym. Na elewacji pół szkieletu zachowane są dekoracje sgraffitowe o formie rozetek. Zdaniem wielu historyków stanowi najstarszy zachowany budynek drewniany na Dolnym Śląsku.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Zaczerpnięto ze strony |
|||||||||||||||||||||||||
|
||