Zamek znajduje się na zalesionym kamiennym wzgórzu o wysokości ponad 20 m, na południowy-zachód od centrum wsi.
O powstaniu i historii obiektu nic pewnego nie wiadomo. Być może w XIII w. istniał tu gród za wałem drewniano-ziemnym. Powszechnie sądzi się że do powstania obiektu przyczyniła się wizyta tutaj cesarza Karola IV który miał tu przebywać w 1365 r. z krótką wizytą. Zatem wówczas musiała tu istnieć warownia. Zamek miał być zniszczony na początku XV w. wkrótce jednak odbudowany i powiększony.
Podczas prac renowacyjnych w 1750 r. na jednej ze ścian odsłonięto datę 1234 r. - być może była to data budowy najstarszej części zamku. Niestety napis został zniszczony podczas prac remontowch w 1758 r. W latach 1786 i 1794 r. zamek ponownie przebudowano, gdyż budynki groziły zawaleniem. W I połowie XIX wieku zamek (ok. 1837 r.) służył jako gospoda dla pobliskiego folwarku w Rybnicy, potem został opuszczony i popadał w ruinę.
Pierwotny zamek był niewielki - miał rozmiar 15x25 m. Na wysokości I piętra północnej elewacji znajdował się wykusz. Elewacje były pokryte dekoracjami sgraffitowymi, co świadczy o rozbudowie zamku w XVI w. Od strony południowo -zachodniej stała wysoka cylindryczna wieża. Główną bryłę zamku stanowił dwukondygnacyjny budynek na planie prostokąta z przybudówką przy krótszym boku, nakryty dwuspadowym dachem. Do dziś zachowała się jedynie północna ściana głównego domu mieszkalnego i fragment ściany zachodniej. Budynek murowano z kamienia granitowego, okna miały kamienne i ceglane opaski. Kolebkowo sklepione piwnice są zasypane - w jednym miejscu widać gdzie było do nich wejście. Przy zamku znajdował się niewielki stosunkowo (ok. 1 ha) park. Z Rybnicy pochodził średniowieczny ród szlachecki von Reibnitz (de Rebnicz), wzmiankowany już w 1288 roku.
(moose w oparciu m.in. o K.U. Müller Vaterländische Bilder, in einer Geschichte und Beschreibung der alter Burgfesten und Ritterschlösser Preussens, Głogów 1837 r. i V. Schaetzke Schlesische Burgen und Schlösser, Świdnica 1912 r.)