4
 |
 |
||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Edward Wittig (ur. 22 września 1879 w Warszawie, zm. 3 marca 1941 tamże) – polski rzeźbiarz, członek grupy artystycznej „Rytm”, wolnomularz. Wykształcenie zdobył w Wiedniu pod kierunkiem J. Tautenheima (1897–1900) oraz w École des Beaux-Arts w Paryżu, w pracowni M. Jouvray. W latach 1914–1920 był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Politechniki Warszawskiej.
We wczesnym okresie swojej twórczości tworzył rzeźby symboliczne – wykazujące pewne wpływy Augusta Rodina, widoczne we wrażliwym ...
Edward Wittig (ur. 22 września 1879 w Warszawie, zm. 3 marca 1941 tamże) – polski rzeźbiarz, członek grupy artystycznej „Rytm”, wolnomularz. Wykształcenie zdobył w Wiedniu pod kierunkiem J. Tautenheima (1897–1900) oraz w École des Beaux-Arts w Paryżu, w pracowni M. Jouvray. W latach 1914–1920 był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Politechniki Warszawskiej.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
We wczesnym okresie swojej twórczości tworzył rzeźby symboliczne – wykazujące pewne wpływy Augusta Rodina, widoczne we wrażliwym modelunku powierzchni bryły, z czasem jednak zdecydował się na klarowny układ kompozycji oparty na mocnych kontrastach jasno rozgraniczonych brył. Od 1910 artysta począł się już programowo skłaniać ku tak zwanemu nowemu klasycyzmowi, ogólnoeuropejskiej tendencji stanowiącej reakcję na rodinizm w rzeźbie. Swe artystyczne credo zawarł w Odczycie o rzeźbie z 1915 – piętnował tam szerzące się w polskiej sztuce naśladownictwa Rodina i wzywał do nawiązania do tradycji. Jego monumentalny styl cieszył się w dwudziestoleciu międzywojennym wielkim uznaniem. W dziełach Wittiga upatrywano "złotego środka" pomiędzy tradycją akademicką a nowatorskimi, dążącymi do syntezy prądami artystycznymi. W 1936 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury za wybitne zasługi dla polskiej sztuki w ogóle. Został pochowany na warszawskim Cmentarzu Powązkowskim. Najważniejsze prace: - Rzeźba Ewa w parku Ujazdowskim (1911) 
- Grupa rzeźbiarska "Walka" (1916) - Pomnik Lotnika w Warszawie (na placu Unii Lubelskiej, 1932, odtworzony w 1967 u zbiegu ulic Żwirki i Wigury, Wawelskiej i Raszyńskiej)
- Nagrobek Jana Wojsznar-Opielińskiego na Cmentarzu Powązkowskim (1926, kw. 195) (prototyp pomnika PeOWiaka, z wykorzystaniem fragmentu "Walki") - Pomnik Peowiaka w Warszawie (1921, zniszczony 1940, zrekonstruowany w 1999) - Pomnik Juliusza Słowackiego w Warszawie (1932, przeznaczony dla Lwowa, odsłonięty w 2001) - Popiersie Gabriela Narutowicza w Warszawie (powiększona kopia rzeźby z roku 1923, odsłonięta w 2002) - Pomnik Leopolda Lisa-Kuli w Rzeszowie (odsłonięty w 1932 roku, zniszczony przez Niemców, przywrócony w 1992) We Wrocławiu jest patronem ulicy na Dąbiu
Za
|
|||||||||||||||||||||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
|
||
