Pogórze Albrechtickie (czes. Albrechtická vrchovina) to najbardziej na zachód wysunięta część Gór Izerskich, granicząca od zachodu z Kotliną Żytawską. Ten niewysoki masyw obejmuje kilka niezbyt wybitnych wierzchołków - Lysý vrch (641 m npm.), Spálený vrch (581 m n.p.m., niem. Brandberg), Kameniště (608 m n.p.m., niem. Steinberg). Poprzez dolinę Jasneho potoka / Przepiórki (niem. Schladebach) odcinającą Lysý vrch od słabo wyróżniającego się w terenie zwieńczenia 493 m n.p.m. (niem. Spitz Berg, w polskim ...
Pogórze Albrechtickie (czes. Albrechtická vrchovina) to najbardziej na zachód wysunięta część Gór Izerskich, granicząca od zachodu z Kotliną Żytawską. Ten niewysoki masyw obejmuje kilka niezbyt wybitnych wierzchołków - Lysý vrch (641 m npm.), Spálený vrch (581 m n.p.m., niem. Brandberg), Kameniště (608 m n.p.m., niem. Steinberg). Poprzez dolinę Jasneho potoka / Przepiórki (niem. Schladebach) odcinającą Lysý vrch od słabo wyróżniającego się w terenie zwieńczenia 493 m n.p.m. (niem. Spitz Berg, w polskim i czeskim brak nazwy), Wyżyna Albrechticka sięga do góry Výhledy (pol. Guślarz, niem. Gickelsberg). Czeski podział geomorfologiczny do masywu zalicza także Kančí vrch (680 m n.p.m.), który leży po wschodniej stronie Albrechtickeho sedla (Albrechtickiej Przełęczy). Logiczne jest przesunięcie granicy tej jednostki na zachód, na obniżenie który tworzy potok Jaśnica spływająca z Kamenneho Vrchu (412 m n.p.m) - taką granicę jednostki proponuje prof. Jacek Potocki.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Nazwa Przedgórze Izerskie została wprowadzona w latach 60. przez W. Walczaka, który w ten sposób stworzył wyizolowany mikroregion Pogórza Izerskiego, niezwiązany z Górami Izerskimi. Wynikało to z przyjęcia kryterium geopolitycznego, a nie geologiczno-geomorfologicznego. Obecnie już tej nazwy się nie używa, przyjmując że graniczne wzniesienia to część Gór Izerskich. (moose) |
|||||||||||||||||||||
|
||