Kościół położony jest na niewielkim wzniesieniu, otoczony kamiennym murem. Pierwsza wzmianka o proboszczu kopanieckim Johannesie Bothe pochodzi z 1399 roku. Prezbiterium, nawa i zakrystia pochodzą prawdopodobnie z początków XVI wieku. W 1677 roku dobudowano do południowej strony nową wieżę, a w XIX wieku nadano oknom formę neogotycką. Kościół ten jest orientowany.
Prezbiterium założone jest na rzucie zbliżonym do kwadratu, jest gwiaździście sklepione. Żebra sklepienne zbudowane są z piaskowca. Prezbiterium od nawy oddzielone jest ostrołukowym łukiem tęczowym. We wschodniej ścianie zachowała się mała nisza na sakramenty. Od północy do prezbiterium przylega mała zakrystia, na rzucie prostokąta, z nisko osadzonym sklepieniem kolebkowym. Nawa kościoła założone jest na rzucie prostokąta, przykryta drewnianym stropem tynkowanym z XIX wieku. W ścianie południowej znajduje się prosty, ostrołukowy portal z piaskowca. Wieża, zbudowana później od nawy, przylega do jej południowej ściany. Wieńczy ją drewniany, wysoki, ośmioboczny hełm z podwójnym przeźroczem, w dolnym znajdują się dzwony.
We wnętrzu zachowało się skromne barokowe wyposażenie. Ołtarz jest drewniany, polichromowany, barokowy z 1710 roku. W części dolnej znajduje się płaskorzeźba św. Antoniego, trzymającego w prawym ręku małego Jezusa, i dwie rzeźby św. Floriana i Józefa. Całość uzupełniają figurki aniołków. Konserwację ołtarza przeprowadzono w 1889 roku. Uwagę zwraca też prospekt organowy i kamienna chrzcielnica z XVIII/XIX wieku. Korpus ośmiobocznej późnorenesansowej (poł. XVII wieku) ambony ozdobiony jest motywem arkadek. Dzwon, ufundowany przez rodzinę Schaffgotschów, pochodzi z 1602 roku. Na południowej zewnętrznej ścianie kościoła zachowały się cztery ozdobne XVIII-wieczne epitafia z piaskowca. Przy zachodnim murze cmentarza znajduje się mauzoleum pierwszego ewangelickiego pastora Kopańca, pochodzące z 1769 roku.